Chapter ten.

Zaczerpnęła głęboki wdech, opierając się o barierkę przy schodach.
- Lepiej?
Wciąż był przy niej, zresztą nawet jakby chciała, nie potrafiłaby zignorować jego obecności. Skinęła lekko głową.
- Martwię się.
- Niepotrzebnie Chester, wszystko w porządku. Zresztą po co masz sobie zawracać mną głowę?
- Nie gadaj głupot, zawracam sobie głowę, bo... - urwał speszony.
- Bo?
Przeczesał nerwowo krótkie włosy dłonią i złapał się za kark.
- Bo tak już mam. Martwię się o ludzi, którzy coś dla mnie znaczą, ok?
- Przecież mnie nie znasz.
- Ale mam całkowicie inne wrażenie. Jakbym cię znał od lat. - spuścił wzrok i zaczął grzebać czubkiem buta w piasku. Wyglądał na skrępowanego. - Więc się nie wściekaj tylko to przyjmij, ok?
- Co mam przyjąć? - obserwowała go ze zmarszczonymi brwiami.
- Mnie. - mruknął, patrząc jej nieśmiało w oczy. - Wpuść mnie. Nie wiem czemu tak jest, ale zależy mi na naszej... znajomości. Czy to zbyt wiele dla ciebie?
Milczała chwilę nim odezwała się cicho.
- Nie, jestem po prostu zaskoczona.
Uśmiechnął się do niej lekko.
- Tylko nie mów, że musimy to opić. - mruknęła, na co roześmiał się wesoło.
- Nic na siłę, ale wiesz, znam kilka fajnych klubów.
- Nie wątpię. - odwzajemniła uśmiech.
- We wtorek jedziemy z chłopakami do Nowego Jorku na kilka dni. - zmienił temat, poważniejąc.
- Super. Koncert?
- Koncert, wywiad, wstępne zdjęcia do teledysku. Będziesz tęsknić? - wyskoczył z pytaniem, zaskakując tym zarówno ją, jak i siebie.
- Chester... Znamy się kilka dni.
- Cicho. Będziesz? - wydął zabawnie dolną wargę i rozłożył ramiona, zapraszając ją do przytulenia. Parsknęła cicho i pozwoliła się objąć, zatapiając nos w jego koszulce.
- Będę.
- To dobrze, bo ja też. - szepnął jej do ucha, owiewając je ciepłym oddechem i zaciągnął się zapachem jej słodkiego szamponu. - Wracamy do chłopaków?
- Mhm. - mruknęła, jakby wyrwana z transu. Powoli, niechętnie odsunęła się od niego i rzuciła nieśmiały uśmiech. - Dziękuję.
Skinął głową i uchylił drzwi, puszczając ją przodem.

Godzinę później wracali autem do mieszkania. Alex dzwoniła czy będą na obiedzie, więc odmówili wspólnego wypadu z zespołem na pizzę.
- Więc, co sądzisz o chłopakach? - przerwał ciszę, zerkając na nią kątem oka.
- Jesteście niesamowici. To ogromny zaszczyt móc was poznać i słuchać waszego talentu.
- Przypadli ci do gustu. - stwierdził, uśmiechając się delikatnie.
- Jesteście indywidualistami, a jednocześnie tworzycie idealną całość. Ale tak, kurczę, wyglądacie mało rockowo.
- Co masz na myśli?
- Spójrz na przykład na Brada. Prędzej bym powiedziała, że w tym swoim sweterku naucza w szkółce niedzielnej, a nie, że potrafi wyprawiać czary z gitarą. Albo Dave. On mi wygląda na szefa kuchni.
Mężczyzna otarł kąciki oczu z łez, próbując opanować śmiech i skupić się na drodze.
- Powiem o tym Bradowi. Szkółka niedziela, serio? On jest Żydem.
- Skąd mogłam wiedzieć? - wystawiła mu język.
- Proszę kontynuuj. To komiczne.
- Rob jest interesujący, najmniej się wyróżnia z Was wszystkich, ale jest w nim coś tajemniczego.
- Sugerowany zawód?
- Hmm... Detektyw. - mruknęła po chwili namysłu. Zgodził się skinieniem głowy.
- Joe? - kontynuował zabawę, chichocząc pod nosem.
- Mr. Hahn wygląda jakby należał do Yakuzy. *
- Litości, już mnie policzki bolą. Joe ma koreańskie korzenie, to Mike ma więcej wspólnego z Japonią.
- Mike mi pasuje do roli prawnika, dyrektora, albo... - uśmiechnęła się szeroko.
- Albo?
- Albo na opiekunkę do dzieci. Nie! Lepiej! Mistrz Yoda!
Chester zjechał na pobliski parking i wybuchnął głośnym śmiechem, opierając głowę o kierownicę.
- Uwielbiam cię! A co ze mną?
- Z tobą?
- Też chyba należę do zespołu, prawda?
- Tak, ale do ciebie z tymi tatuażami, kolczykami i stylem pasuje rockowy zespół. Myślę, że jesteś w takim miejscu, w jakim zawsze powinieneś być. To na pewno lepsze niż Burger King.
Spojrzał na nią, mrużąc powieki.
- Zgooglowałaś mnie? - mruknął złowrogo.
- Tak troszeczkę. - posłała mu niewinny uśmiech, po kilku sekundach jej śmiech wypełnił wnętrze, gdy Chester rzucił się na nią z łaskotkami. Mimo przestronnego auta, nie miała zbytniej swobody ruchu. Już po chwili została przyduszona przez mężczyznę. Oddech jej przyspieszył, gdy poczuła jego ciało tak blisko. Wyraźnie czuła jak szybko unosi się i opada jego klatka piersiowa i jak napinają się ze śmiechu twarde mięśnie brzucha. Spojrzał jej w oczy chichocząc i w sekundzie spoważniał, studiując dokładnie jej tęczówki. Oddech stał się ciężki i urywany. Oblizał swoje usta, co skupiło jej uwagę. Sama lekko przygryzła swoje wargi.
- Eve... - mruknął zachrypniętym głosem, odgarniając z jej twarzy niesforny kosmyk. Przymknęła oczy i odetchnęła głęboko.
- Wracajmy Chester. - wyszeptała. - Błagam cię, jedź już.
Speszony odsunął się od niej, poprawiając na fotelu. Odpalił silnik i w kompletnej ciszy skierował się w stronę domu. Zaparkował auto i niepewnie na nią spojrzał. Unikała jego spojrzenia. Złapał ją za nadgarstek, gdy chciała wysiąść i puścił momentalnie, jakby jej skóra go poparzyła.
- Eve, przepraszam.
Pokręciła głową, patrząc na niego smutno.
- Nie przepraszaj, tylko nie rób tego więcej. Masz żonę, która jest moją kuzynką. To wszystko jest absurdalne.
- Eve...
- Dość Chester! Wystarczy.
Wysiadła i ruszyła w stronę drzwi. Wpatrywał się jeszcze chwilę w miejsce, w którym zniknęła i odpalił silnik, ruszając przed siebie. Wiedział, że Alex by wyczuła to napięcie między nimi. Jak zwykle wszystko musiał spieprzyć. Ale co mógł poradzić, że jej usta wręcz błagały o pocałunki. Był zaintrygowany i cholernie jej pożądał. Nie umiał dłużej udawać przed sobą, że jest inaczej. Uczucie było tak obce, że przejmowało nad nim kontrolę, ogłupiając. Bał się. Bał się, że to tylko chwilowe i gdy opadnie z niego ten żar i podniecenie, nie będzie chciał niczego więcej. A konsekwencje będą straszne. Będzie musiał się rozejść z Alex, bo sumienie nie pozwoli mu normalnie funkcjonować. Cudem będzie jeśli ona się sama niczego nie domyśli. Ale bał się też, że zrani Evelyn. Bo co jej powie, gdy mu w końcu ulegnie? Wybacz, chodziło mi tylko o seks. Jakim gnojem, by się okazał. Ale tak cholernie go pociągała, była taka inna od jego żony. Ważniejsze pytanie zabrzmiało w jego myślach, drwiąc z niego. Chazy, jesteś pewien, że tu chodzi tylko o seks? Jego serce na kilka sekund zgubiło swój rytm. A o co innego, do cholery? Tak, jestem pewien. Ale nie był, ani odrobinę. Przycisnął mocniej pedał gazu i skupił się na drodze przed sobą, rzucając pod nosem przekleństwa.


__________
*Yakuza - największa mafia w Japonii.
Obiecany rozdział. Kolejny będzie na weekend. Sobota lub niedziela.
Co do grupy - skoro są chętni, jest i GRUPA : CTSR/OTITS
Zapraszam chętnych :)
Komentujcie!
Pozdrawiam, VS.

P.S Tytuł posta w pierwszej chwili brzmiał Chester ten... xD Jestem chyba bardziej zmęczona, niż mi się wydaje! :P