Chapter eleven.

Atmosfera w domu stała się napięta. Chester i Evelyn próbowali się unikać na każdym kroku, jednak było to trudne. Gdy nie mieli wyjścia, byli dla siebie przesadnie mili, lub całkowicie obojętni. Z pozoru tylko. Przyciąganie jakie się między nimi pojawiło już wtedy, w pubie, teraz zdawało się być jeszcze mocniejsze. Szczególnie, gdy oboje mieli świadomość, że im nie wolno tego czuć, że nie powinni. I mimo iż próbowali, to każde przypadkowe spojrzenie, każdy niewinny dotyk przyprawiał ich o dreszcze i mieli wrażenie, że iskry, które między nimi skaczą spalą cały wszechświat. Co zabawniejsze, każde z nich miało poczucie, że to działa tylko w jedną stronę.
Nadszedł wtorek, po krótkim pożegnaniu, znów dziwnie nieszczerym, Chester wsiadł do samochodu i ruszył na lotnisko, by udać się do Nowego Jorku. Nie da się ukryć, że oboje odetchnęli z ulgą. Tym bardziej, że Alex przyglądała się całej sytuacji, z coraz większym zainteresowaniem i niezrozumieniem. Co jak co, ale mieli już duży problem ze sobą, nie trzeba w to było mieszać jeszcze jej. Chociaż chcąc, nie chcąc ta od początku miała z tym bardzo dużo wspólnego. Podsumowując wszystko to co się działo było męczące i musieli podjąć decyzję co dalej.
Po szalonym koncercie dla dwudziestu tysięcy ludzi, Chester odetchnął głośno, ocierając pot z twarzy i karku miękkim, turkusowym ręcznikiem. Uśmiechnął się szeroko do Dave'a i przybił z nim żółwika. Dali czadu. Jak na kilkumiesięczną przerwę w koncertowaniu wyszło naprawdę dobrze. Rozgrzewka w sam raz przed nadchodzącą trasą, która wiązała się z wydaniem nowego albumu. Dziś po raz pierwszy zagrali nowy kawałek i tłum wydawał się być zadowolony, szczególnie gdy Rob, czy Brad zagrali swoje solówki.
Ochłonął odrobinę pod zimnym prysznicem i jako ostatni zapakował się do busa, który miał ich zawieźć do hotelu. W aucie panował wesoły gwar. Widocznie nie tylko w jego krwi wciąż był nadmiar adrenaliny. Ekipa zaproponowała wyjście do jakiegoś klubu, w końcu planowo mieli zacząć zdjęcia do teledysku dopiero w okolicach szesnastej, jednak doszedł do wniosku, że wcale nie ma ochoty na zabawę. Szczególnie w głośnym, zatłoczonym miejscu. Zaprzeczył więc i roześmiał się, gdy Joe zwyzywał go od mięczaków. Przytaknął mu z ogromnym uśmiechem i przymknął oczy, próbując uspokoić wciąż walące serce.
W pokoju hotelowym, które przez te trzy dni pobytu w NYC zastępował mu dom, położył torbę na podłodze i zrzucił z siebie ubrania w drodze do łazienki. Kolejny, tym razem gorący, spokojny i długi prysznic ukoił jego zmęczone ciało. Oparł się dłońmi o kremowe kafelki i otworzył oczy, nie zważając na wpadające do nich krople. Wypluwał co chwila nadmiar wody z ust i patrzył tępo na fugę między płytkami. Bał się przyznać sam przed sobą, że myślał o niej. Przechylił głowę w prawo, następnie w lewo czując strzelanie w karku, a wyobraźnia podsunęła mu iluzję delikatnego dotyku na kręgosłupie. Zakręcił wodę nim fantazja urosła w jego głowie i klnąc pod nosem, otworzył gwałtownie drzwi kabiny. Przeszedł go dreszcz, gdy chłodne powietrze zetknęło się z jego rozgrzaną skórą i owinął ręcznik wokół pasa, kierując się do salonu. Rozległo się pukanie do drzwi, więc szarpnął za klamkę, z agresją, która nagle się w nim pojawiła. W progu stał Shinoda z czterema butelkami piwa, po dwie w każdej dłoni. Rzucił mu zdziwione spojrzenie.
- Weź się człowieku ubierz, co? - jęknął ze śmiechem, zasłaniając sobie oczy przedramieniem.
- Masz szczęście, że masz piwo. Właź. - uchylił przed nim drzwi, ostentacyjnie poprawiając ręcznik i roześmiał się głośno, gdy przyjaciel uderzył go w łopatkę.
- Idź się ubierz, bo zabieram piwo i spadam. Jakbym chciał spędzić wieczór z półnagim facetem, to poszedłbym do klubu dla gejów.
- Ja cię tu nie zapraszałem. - mruknął, znikając w sypialni.
- Bujaj się. Widzę, że łeb ci pęka od myślenia. Znaj gest, że wolę siedzieć z tobą, niż z chłopakami w barze.
- Jaki ty łaskawy, czym sobie zasłużyłem na twoją dobroć? - rzucił z sarkazmem, wracając w szarych, dresowych spodniach i białej bokserce.
- Wystawię ci rachunek za wizytę terapeutyczną. - zachichotał.
- Czy ja ci kiedyś mówiłem, że cię nienawidzę? - odebrał od Mike'a butelkę piwa. Ten swoje już popijał, siedząc wygodnie na brązowej kanapie.
- Tylko jakiś miliard razy. A tak serio Chaz, co jest? Widzę, że cały czas coś cię męczy.
Westchnął głośno, mocząc usta w zimnym trunku.
- Cały czas mam w głowie Eve.
- Tę kuzynkę Alex? - zapytał dla pewności, na co mężczyzna przytaknął.
- Stary, mam wrażenie, że mój fiut przejął kontrolę nad moim mózgiem. - podparł brodę na pięści i zmarszczył brwi. - Po próbie, wtedy u nas, prawie nie zdarłem z niej ciuchów w aucie, a gdy chciałem ją pocałował, kazała mi jechać do domu.
- Oparła się urokowi Benningtona? Niemożliwe! - zakpił.
- Kurwa Mike, jak masz zamiar tak pieprzyć to wyjdź.
- Boże, nie bądź taki drętwy. - skrzywił się. - No wiesz jest ładna, inteligentna. Zabójczo umiała odpyskować na każdy żart Mr. Hahna, a wiesz, że z jego specyficznym poczuciem humoru to nie łatwe.
- Tu nawet nie o to chodzi, trochę ją poznałem fakt, ale sama jej osoba mnie pociąga.
- No wiesz, co to za frajda posuwać pustaka? Ups, zapomniałem, że dla ciebie jednak jakaś. - rzucił mu fałszywie speszone spojrzenie, próbując zamaskować uśmiech.
- Mike, wypierdalaj, co? - ryknął Chester.
- No już, nie denerwuj się. Pytanie za sto punktów. Kiedy ostatnio bzyknąłeś?
Zmarszczył brwi jakby dokładnie starał się sobie przypomnieć. Westchnął zrezygnowany i opadł na oparcie fotela. Spike spojrzał na niego ze współczuciem.
- A robótki ręczne? - spytał z nadzieją.
- Odwal się. - warknął.
- O stary! Szczere kondolencje. Widocznie sperma uderzyła ci do mózgu, lepiej spuść z krzyża, bo pójdzie ci uszami. - rzucił smętnie. - Ale czy będzie to Evelyn, czy inny sposób, nie wnikam. Oby tylko później nie zeżarło cię sumienie. - poklepał go po kolanie i odstawił pustą butelkę na szklany stolik.

____
Jest i nowy. Wiem, wiem, byle jaki. Ale jest.
Komentujcie.
Ah i przypominam o grupie : CTSR / OTITS Zapraszam.
Pozdrawiam, VS.