Chapter fourteen.

Krzyknął cicho, tłumiąc odgłos w głębokim pocałunku i po chwili oparł o jej pierś, spocone czoło. Oddech miał ciężki i urywany. Kompletnie opadł z sił, a ręce mu ścierpły od stałego podtrzymywania jej. Drżał. Za nic jednak nie chciał wypuścić jej ze swoich ramion. Ogarnęło ją zmęczenie i senność. Poluzowała uchwyt na jego szyi i nieśmiało spojrzała na jego twarz, gdy podniósł głowę. Oczy mu błyszczały, a na ustach błąkał się uśmiech pełen zadowolenia. Była gotowa nigdy nie opuszczać łóżka dla widoku twarzy tego faceta podczas, i tuż po seksie. Delikatnie postawił ją na podłodze, podtrzymując gdy stanęła na drżących nogach i obsypał pocałunkami jej twarz.
- Dziękuję. - wymruczał. Momentalnie zatkała mu usta dłonią.
- To brzmi jakbyś jeszcze miał mi zapłacić. - szepnęła. Zignorowała jego piorunujące spojrzenie. Zaczynało do kontroli dochodzić sumienie. Jak mogła to zrobić sobie? Jak mogła to zrobić Alex?
Obserwowała jak Chester w ciszy podciąga spodnie. Po chwili mocno ją przytulił.
- Nie zamartwiaj się tym. Nie żałuję i powtórzyłbym to bez mrugnięcia okiem. - szepnął, jakby czytał jej w myślach.
- Nie rozumiesz...
- Kochanie, rozumiem. Bardzo dobrze. - otworzyła szeroko oczy na ten pieszczotliwy zwrot. - I wierz mi, że oddałbym wszystko by móc tu teraz z tobą zostać, ale muszę wracać na dół. Zrobisz coś dla mnie?
Przytaknęła, bojąc się, że przy próbie wydobycia z siebie głosu wybuchnie płaczem. Zaczynały do niej docierać konsekwencje całej sytuacji i wiedziała, że gdy tylko on wyjdzie, sumienie pożre ją bez litości.
- Poczekaj na mnie godzinę. Możemy gdzieś wyjść, możemy zostać tutaj. Za godzinę do ciebie wrócę, dobrze? - Pogłaskał jej policzek i musnął spuchnięte wargi. Ponownie skinęła głową. Wziął ją na ręce i w kilku krokach podszedł do posłania. Położył ją wygodnie i kucnął przy krawędzi.
- Ostatnio coś często kładę cię do łóżka. - uśmiechnął się delikatnie i zmierzył ją spojrzeniem. - Cholernie seksownie teraz wyglądasz, taka zadowolona. A świadomość, że to ja doprowadziłem cię do tego stanu jest zajebiście podniecająca. - musnął skórę na jej udzie i pokręcił gwałtownie głowę, zrywając się na równe nogi. Nachylił się, całując ją raz jeszcze w usta i ruszył w stronę drzwi. - Godzina, proszę.
I już go nie było. Samotna łza spłynęła po jej policzku. Dziwka, szepnęło dobitnie sumienie. I mimo iż ten cudowny facet wybrał właśnie ją to wolałaby być w normalnym związku, bez obaw o to, że się zakocha. A teraz? Miała cichy romans, mieszkając pod jednym dachem z jego żoną, a jej kuzynką. Wpakowała się w chorą sytuację bez wyjścia i tak jak kilka dni temu była gotowa odejść, tak po wydarzeniach dzisiejszego wieczoru wiedziała, że nie potrafi.
Chester rzucił szybkie spojrzenie w lustro wiszące na piętrze, poprawił koszulkę i zszedł na dół. Podeszła do niego Alex.
- Wszystko ok? Długo cię nie było.
Przełknął głośno ślinę i uciekł wzrokiem w bok, nie potrafił teraz spojrzeć jej w oczy. Nie wiedział czy będzie umiał to zrobić jeszcze kiedyś.
- Tak. Źle się czuła, ale uparła się na prysznic, więc pościeliłem jej i poczekałem, aż wróci i położy się spać.
Przytaknęła, uśmiechając się łagodnie. Skąd nagle tak łatwo przychodziły mu kłamstwa? Wiedział, że cała ta sytuacja przysporzy jeszcze wiele problemów.

Wpatrywała się w sufit, nie mogąc zasnąć. Muzyka na dole ucichła jakieś dwadzieścia minut temu, wierząc cyfrowemu zegarkowi na stoliku nocnym. Według słów Chestera, powinien pojawić się za jakiś kwadrans. Podświadomie wątpiła w to, że przyjdzie, a jednak nasłuchiwała każdego szmeru. Słyszała lekko pijany chichot Alex i jego spokojny głos. Chyba próbował ją namówić by położyła się spać. W końcu po kolejnych dwudziestu minutach, gdy w domu zapanowała cisza, usłyszała chrzęst zamka. Drzwi się lekko uchyliły, zamknęły i ktoś pokonał dystans dzielący go od łóżka. Wiedziała, że to on. Całe jej ciało napięło się, wyczuwając jego obecność.
- Śpisz? - szepnął.
Przesunęła się na łóżku, robiąc mu miejsce. Skorzystał z zaproszenia, oplatając ją od razu ramieniem w pasie. Miał na sobie tylko bokserki i cudem powstrzymywała się przed dotknięciem jego ciała.
- Alex śpi?
- Tak, mówiłem ci żebyś się tym nie przejmowała.
Przyciągnął ją do siebie, a ona automatycznie wtuliła się w jego ciało. Musnął wargami jej czoło, nos, szukając ust.
- Dziękuję, że tak nagle wpieprzyłaś się w moje życie. Przypomniałaś mi jak to jest być sobą.
Pocałował ją, wplatając palce we włosy. Jęknęła cicho. Gwałtownie się od niej oderwał i odsunął. Spojrzała na niego zdezorientowana.
- Chciałem pogadać, a nie rzucić się na ciebie. Jesteś zbyt kusząca. Lepiej będzie jak siądę na fotelu.
Złapała go desperacko za rękę.
- Zostań.
Nie umknął jej uśmiech na jego twarzy, gdy ponownie ułożył się koło niej.
- Musimy porozmawiać. - mruknął, bawiąc się jej palcami.
- Wiem. - Jej głos był równie cichy. Westchnął, splótł ich dłonie razem i uniósł do swych ust, całując każdy knykieć po kolei.
- Masz pomysł co z tym zrobić dalej?
Pokręciła głową.
- Wiem, że to się nie powinno stać, ale... Nie żałuję. Jednak nie dam rady w taki sposób tego ciągnąć. To moja kuzynka, twoja żona, a ja w tym wszystkim czuję się jak czarny charakter.
Dziwka.
- Też nie żałuję, a nawet muszę ci podziękować. Dopiero twoje pojawienie się, uświadomiło mi w jak okropnym zakłamaniu żyję i jak bardzo pali mnie jej dotyk. Przypomniałaś mi, że można żyć bez maski. - westchnął po raz kolejny. - Chcę wnieść pozew o rozwód.
Odsunęła się od niego zaskoczona.
- Chyba nie przeze mnie?
- Po części dzięki tobie, a po części po prostu mam już tego dość.
Odgarnął włosy z jej policzka i objął spojrzeniem jej twarz.
- Proszę cię byś mnie nie odepchnęła.
- Nie miałeś wystarczającego dowodu dziś?
Położył dłoń na jej biodrze i uśmiechnął się głupio.
- Oj miałem idealny, cudowny dowód. - mruknął, całując ją w szyję. - Ale widzę też, że cię to gryzie i męczy. Proszę byś przetrwała to ze mną, póki wszystko nie dobiegnie końca. Wiem, że proszę o dużo, ale jesteś moją motywacją do walki. Wierzę, że damy radę.
- Spróbuję. Jeszcze wczoraj spakowałabym walizki i zniknęła. Dziś nie potrafię.
- Dziękuję.
Pokręciła smutno głową i spuściła spojrzenie na jego tors, nieśmiało dotykając tatuaż opuszką palca. Wciągnął powietrze przez zęby, czując jej dotyk i przekręcił ją na plecy tak, że zawisł nad nią, opierając się na łokciach.
- Podobają się pani moje tatuaże? - mruknął.
- Przecież wiesz, że tak.
- A ja dalej nie wiem, gdzie pani ma swój.
- Może kiedyś się dowiesz.
Spojrzał na nią czule, gdy przeciągle ziewnęła i roześmiał się, gdy zawstydzona przysłoniła usta dłonią.
- Ktoś tu jest śpiący. - Pocałował ją w usta i znów zajął miejscu przy jej boku. - No tak, jakiś dupek najpierw cię wykończył, a później kazał na siebie czekać.
Zaśmiała się cicho, walcząc z opadającymi powiekami.
- Przystojny dupek.
- Połóż się na boku. - szepnął, a gdy wykonała polecenie, przytulił się ciasno do jej pleców i przykrył ich kołdrą. Objął ją w pasie i pocałował w kark.
- Śpij, jestem tu.
- Nie możesz tu zostać, Alex...
- Śpij Eve. - rozkazał.
Zrezygnowana, wtuliła się mocniej w niego i wsłuchując w spokojny oddech, zasnęła.

_______
Jak już pisałam, nie dałam rady dodać rozdziału w środę, bo byłam na Woodstocku. Dziś w nocy wróciłam i doszłam do siebie, więc macie nowy. Po prawej stronie znajduje się ankieta, jakiego zakończenia oczekujecie. Bo mam w głowie dwa i nie wiem na które się zdecydować. Może później, jak już zakończę to opowiadanie to dodam to alternatywne jako bonus. Zobaczymy.
Komentujcie, proszę.
Pozdrawiam, VampireSoul.